>Siz hiç bir sokak köpeğinin gözlerindeki hüznü, korkuyu ve acıyı gördünüz mü?
O henüz dört beş aylık bir sokak köpeği. Kısacık yaşamının her günü açlık, korku, ve fiziksel acılarla geçmiş olmalı ki bulduğumda arka ayağı parçalanmış, açlıktan bayılacak durumdaydı. Korkudan insanların yaklaşmalarını istemiyordu. 
Bu köpekciği dün akşam üzeri, arkadaşım Yasemin Hanım’la, Minik’i ve Paşa’yı gezdirirken, Atatürk Parkı’nın otoparkının yakınındaki korulukta bulduk. Arka ayağı yaralı, gözleri enfeksiyondan yarı kapalı ve açlıktan bayılmak üzereydi.
Yanımda bulunan konserve kedi maması ile doyurduk. Mamayı yerken bile sendeliyor, ayakta zor duruyordu. Belediye’nin ilgili birimine telefon ettim ama mesai bitmişti, yanıt alamadım.
Yasemin Hanım yanında kaldı, ben veterinere gidip ne yapabileceğimizi sordum ama onu alacak araçları yoktu. Bulduğumuz diğer bir veteriner de enfeksiyona karşı bir iğne yaptı ve mecburen orada bıraktık hayvancığı. Sabah erkenden mama ve su götürdüm. Bıraktığımız yerde bulamadım. Gördüğüm insanlara sordum, kimse yaralı köpeği görmemişti. Eve dönecekken hep ayaklarım geri gidiyordu, geniş bir daire daha çizdim ve bir köşede buldum. Karnını doyurdum. Eve gelip yine belediyenin ilgini birimini aradım ama yanıt veren yoktu, çünkü bu gün cumartesiydi. Telaşımdan, üzüntümden günleri bile şaşırmışım.
Akşam üzeri yine, arkadaşımla birlikte mama ve süt alıp koruluğa gittik. Neyseki bulduk. Bu kez yanımda tasma vardı. Dünden beri karnı doyunca biraz güç toplamış. Köpekciği alıp hemen yakındaki, daha önce Maviş’e ve yavrularına baktığım luna parktaki kafese getirdim. Luna park çalışanları çok iyi insanlar, yardımcı oldular. Veterinere de haber verdik, gelip muayenesini yaptı, reçetesini yazdı. İyileşene dek orada bakacağız. 
begonvilliev 
>Ahh canım yaa kıyamam 😦 Ablacığım Allah sizlerden razı olsun iyi ki varsınız. Zavallı yavrucak nasıl da güçsüz düşmüş 😦 İnanıyorum ki sizlerin yardımlarıyla çabucak iyileşecek ve yine insanlara güvenmeye başlayacak 🙂 Bir de sıcak bir yuvası olsa harika olur. İnşallah yuva da bulunur.
>Yuva bulma konusunda pek umutlu değilim. Köpek sahiplenmek isteyenlerin tercihi cins petler oluyor. Keşke bahçeli evi olan birileri alıp kurtarsa bu hayvancığı sokaktan..
>canım kocaman yüreğin dert görmesin.Allahım sana bunların karşılığını her iki cihanda göstersin
>ne iyisin diyeceğim geliyor ama biliyorum ki sen bunu iyi kadın densin diye yapmıyorsun.umarım iyi dilekler birleşir ve güzel sonuçlar yaratılır..
>Ben sızı var ya…..Inan cok ama cokkkkkkkkkkkkkkkkkkkkcok sevıyorumgozlerım doldubazen kendımı o kadar yalnız hıssedıyorum kıboyllerını goren bı ben mı varım:(dıye…Iyı kı varsınızKucaklıyorum sımsıkı
>http://beyazkedi-silbastanbaslamakgerekbazen.blogspot.com/2010/05/pencerendeki-sercenin-cvltsna-kulak-ver.htmlBu yazıma tasıdım sayfanıbuı guzel yuregı daha cok ınsan tanısın ısterımsevgılerımle
>Neden böyle çaresiz,aç,yaralı hayvancıklar bize rastlar ki? Çünki onları duyup, hisseden, gören 3.gözler bizde. Ne diyim ki şimdi bu yaptıklarınıza? O kadar ama o kadar büyük sevaplar kazanıyorsunuz ki. İnşallah bir an önce iyileşir… Siz oraların, bende bizim buraların koruyucu melekleri olduğumuza inanıyorum
>Merhaba. Ben Öykü Abla'nın blogunu takip ediyordum her gün güncellediğini bildiğim için hep giriyordum bir yazısında önerdiği siteyi görünce girmek istedim ve çok memnun oldum o zavallı köpek eminim korkudan insanlardan kaçmıştır yerim ben onu… Annem izin verseydi keşke alırdım ama nerede tutacaktım ki onu… Bahçe yok; izin verse bile perişan olurdu hayvancağız… Canım benim inşallah yuva bulunur…
>İlgilenen tüm arkadaşlara yürekten teşekkürler. Sokak hayvanlarının gerçekten çok büyük sıkıntıları var. Aç kalıyorlar, yaralanıyorlar, dövülüyorlar ve tacize uğruyorlar. Ortalama ömürleri bir birbuçuk yıl zaten. Onlara sempati ile yaklaşıp yardımcı olamaya çalışan insanlar da tepki görüyorlar. Bu durumu bizzat yaşıyorum. Bu yüzden desteğiniz benim için çok önemli. az sayıda da olsa hayvansever insanların olması mutluluk verici. İyi ki varsınız.
>Ne diyeyim, muhteşemsin… Sen ve senin gibilere rastlayan bu küçük dostlar çok şanslı, ya insanlıktan nasibini almamış bazılarına rastlayanlar, asıl onları kafeslere tıkmak lazım :((
>Teşekkürler banuca. Sabah mamasını götürdüm, ilaçlarını verdim. Oldukça iyi durumda. Çok şükür kurtuldu köpekcik.
>Ne güzel bir davranış.Ben her konuda vicdanlı insanı çok seviyorum.Empati duyar çünkü.Hiç bir şey yapamıyorsa,bir yoğurt kabına su koyup kapısının önüne su koysun herkes.Kediler,köpekler,kuşlar susuz kalmazlar en azından.Öykünün bloğunu okurken sizin adınızı vermiş,hemen uğradı.Ve çok mutlu oldum.Hemen kapımın önüne koyduğum su kabına bakmaya gidiyorum.Dilerim herkes okur bu yazıyı…Uzun bir ara vermiştim yazılarıma,yeniden dönüyorum.Bu konulara daha çok yer vermem gerekiyor.Sevgiler…TüTü
>Teşekkürler Tütü. Blog sayfanızı ziyaret edeceğim.
>Ahhh ahhhherkes sizin duyarlılığınız yarısı kadarcık olsa bile bu hayvanlara yeter ….Sağol arkadaşım elinden geleni yapmışsın şimdilik iyi görünüyor köpek ….Hiç bir iyilik geri dönüşümsüz değildir….
>Teşekkürler Yildiz, şimdi daha da iyi. Güzelce besliyor, ilaçlarını veriyor ve sabah akşam beş on dakika gezdiriyorum. Umarım iyileşecek.
>Merhaba, Sevgili Öykü'nün sayfasında gördüm blogunuzu. İyiki de gelmişim. Sizin gibi insanların olduğunu bilmek, içimi aydınlattı:))
>Teşekkürler Çilek, hoş geldiniz. Her zaman bekleriz efendim:)
>Allah sizi çok seviyor ki böylesi hayırlı işleri tereddütsüz yapıyorsunuz. Ben Allahın sevdiği kulları böyle şeylerle ölçüyorum. 🙂 Aynası iştir kişinin lafa bakılmaz. Hayvanlara yüksek merhameti olmayan insanlara hiçbir konuda güvenmemeli.Geçenlerde sabah kahvaltısı için poğaça almaya çıkmıştım. iki bina ötede veteriner dükkanı var. henüz erkendi daha açılmamıştı. Ayağı yaralı gibi görünen bir sokak köpeği dükkanın önünde bekliyordu. Dönüşte poğaça vermek istedim, hem ayağına bakacaktım kontrol edecektim. Beni tehdit edercesine hırladı. Korktum dokunamadım uzak durdum. Nasılsa birazdan veteriner gelecek dükkanı açacak köpekle ilgilenecek diye düşündüm. Verdiğim boğaça parçasını koklamadı bile. Birkaç gün sonra o köpeği yine o dükkanın önünde gördüm. Anlaşılan o veteriner sokak köpekleriyle arkadaş olmuş onlara yardımcı oluyor bu köpek de arada sırada uğruyor.İlk gördüğüm günü hep merak ediyorum. Acaba tedavi için mi veterineri bekliyordu? Keşke o gün gidip sorsaymışım.
>Güzel görüşleriniz için teşekkür ediyorum. Umarım öyledir ama hayvan sevgim küçüklüğümden beri var. Onlar da bu sevgiyi sonuna kadar hak ediyorlar.Vefalılar ve sadıklar.Hayvanları içtenlikle seven veterinerlere minnettarım. Ne yazıkki bazıları tesadüfen bu mesleği seçmişler ve onları sadece para kazanma aracı olarak görüyorlar. Bir pazar günü araba çarpmış bir sokak köpeğini açık bulduğum en yakın veterinerde tedavi ettirmek istedim. ''Parasını ödeyecek misiniz?'' dediler.